امروزه وجود فناوري‌هاي مختلف براي دسترسي به اينترنت دربرخي مواقع کاربران را خصوصاً آنهايي که اهل محاسبه اعداد و ارقام نيستند با دشواري در انتخاب بهترين نحوه‌ اتصال به اينترنت روبرو کرده است.

وايمکس نيوز- در اينجا قصد داريم به زبان ساده و بدون استفاده از اصطلاحات و محاسبات پيچيده، تفاوت‌هاي انواع اينترنت را مشخص کنيم تا بتوانيد بسته به نياز و مصرف خود اينترنتي را انتخاب کنيد که در آينده نيز جوابگوي مصرف شما باشد.

بعد از منسوخ شدن اتصال به اينترنت با روش‌هاي خريد کارت اينترنت و استفاده از مودم‌هاي داخل کيس (Dial-up) متداول‌ترين نوع اتصال به اينترنت استفاده از سرويس‌هاي ADSL بوده است. اين فناوري اگرچه راحت‌تر از مدل قبلي است ولي نياز به وجود خط تلفن، هويت‌سنجي مالک خط، وجود پورت خالي در مرکز مخابراتي و... دارد.

بنابراين اغلب کاربراني که مستأجر هستند و يا امکان استفاده از خط تلفن را ندارند، عملاً دچار مشکلات زيادي در استفاده از ADSL براي اتصال به اينترنت خواهند بود. علاوه بر اينها با سياست‌هاي جديد ابلاغ‌شده به شرکت‌هاي ارائه‌دهنده، هزينه‌هاي دسترسي به سرعت‌هاي بالاتر از 16 مگابيت بر ثانيه (معادل سرعت دانلود تقريباً 2 مگابيت بر ثانيه) چندين برابر شده است. چون شرکت‌هاي ارائه‌دهنده‌ اينترنت روي سيم تلفن مجبورند سرويس‌هاي خود را به‌صورت غيرحجمي و براساس مدل مصرف منصفانه عرضه کنند.

در ADSL امکان ارائه‌ سرعت بالاتر از 16 مگابيت وجود ندارد و به ‌همين دليل کاربران خانگي که به‌صورت دسته‌جمعي از يک اينترنت (مودم) استفاده مي‌کنند، يا بايد منتظر کابل‌کشي محل سکونت خود به VDSL و فيبرنوري باشند که محدوديت‌هاي خود را دارد و يا بايد به‌سمت استفاده از اينترنت‌هاي بي‌سيم بروند.

اخيراً به‌کمک ظهور اينترنت 4G و LTE اپراتورهاي موبايل هم مي‌توانند برروي سيم‌کارت‌هاي مخصوص، به‌طور هم‌زمان امکان مکالمه و خريد بسته‌هاي اينترنتي را مهيا کنند. اما بزرگ‌ترين مشکل اين سرويس‌ها اين است که اصولاً فلسفه‌ي اينترنت همراه، ارائه‌ي اينترنت براي يک کاربر است. حتي حجم بسته‌هاي ارائه‌شده و قيمت‌هاي آن‌ها نيز نشان مي‌دهد کاربر براي مصرف بيش از 4 گيگ در ماه بايد هزينه‌هاي زيادتري را بپردازد، خصوصاً با افزايش استفاده از شبکه‌هاي اجتماعي مانند اينستاگرام و تلگرام، ميزان مصرف شخصي کاربران هم زياد شده است و 4G قابليت استفاده‌ با حجم بالا را ندارد.

ضمن آنکه استفاده از اينترنت بر روي سيم‌کارت  4G يا4.5G حتي اگر از طريق مودم و استفاده از بسته‌هاي حجيم باشد، به‌دليل قابليت جابه‌جايي در سطح شهر، پايداري لازم در تمام ساعات روز را ندارد و کاربر اصطلاحاً قطعي و وصلي زيادي را تجربه مي‌کند. بنابراين به‌نظر مي‌رسد اين نوع از اينترنت بيشتر به‌درد استفاده‌هاي ضروري برروي گوشي موبايل مي‌خورد.

اما LTE يک شکل جديدتر نيز دارد که امروزه در سطح کشور بيشتر معرفي مي‌شود و آن TD-LTE است که قابليت استفاده از اينترنت به‌صورت ثابت ولي بي‌سيم را دارد. فناوري TD-LTE در اصل براي اتصال به اينترنت با سرعت‌هاي بالا طراحي شده است و تبليغاتي که روي آن انجام مي‌شود اتصال به اينترنت را با سرعت 40 مگابيت بر ثانيه مهيا مي‌کنند. اين سرويس مشخصاً براي کاربران خانگي و اداري ايجاد شده است که ميزان مصرف اينترنت آن‌ها بيش از 50 گيگ در ماه است.

اين مقدار مصرف کاملا با حجم مصرفي کاربران خانگي که از شبکه‌هاي اجتماعي استفاده مي‌کنند، دانلود خصوصاً دانلود فيلم قابل توجهي دارند، به‌صورت جمعي از اينترنت در منزل استفاده کرده، به‌صورت آنلاين بازي مي‌کنند و در تمام اين استفاده‌ها به سرعت بالا و اتصال دائمي نياز دارند مطابقت زيادي دارد. اتصال به باند 40 مگي تنها بخشي از سرعت TD-LTE است لازم به‌ذکر است فناوري TD-LTE مي‌تواند تا 8 برابر بيشتر نيز سرعت اتصال به اينترنت را افزايش دهد.

درحال حاضر ويديوهاي باکيفيت در اينستاگرام و تلگرام زياد نيستند اما در آينده با افزايش مستمر کيفيت‌ دوربين‌ گوشي‌هاي موبايل، اتصال تمام تجهيزات داخل منزل به اينترنت مانند تلويزيون و... به اينترنت ميزان مصرف کاربران و نياز آن‌ها به سرعت‌هاي بالا چندين برابر خواهد شد. بنابراين بايد اينترنتي وجود داشته باشد که براي اتصال اين کاربران پرمصرف، بسته‌هاي حجيم و در عين حال ارزاني را مهيا کند.

امروزه شرکت‌هاي ارائه‌دهنده‌ي TD-LTE به‌سرعت درحال تکميل نقاط تحت پوشش خود در سطح کشور هستند و به‌نظر مي‌رسد در آينده TD-LTE بازيگر اصلي اينترنت کشور خواهد بود.

منبع:مهر